قمار؟

یه پک عمیق به سیگارم زدم و پف دادم تو صورتش، عزراییل دیگه کم کم داشت کلافه می شد، خیلی عقب افتاده بود هی قر می زد که باید زود کارش رو انجام بده و بره ، اصرار داشت که زود تر بریم منم هی بازی رو کشش می دادم آخه سر مرگ و زندگی بود اصلا شوخی بردار نبود ، اگه می باخت باید بهم یه هفته دیگه فرصت می داد و همینطور تمام پولی رو که الان تو جیبش داشت،دست آخری بود که بازی میکردیم ، حسابی کلاقش کرده بودم پسر ، بازی تموم شد و اون هم قبول کرد که یه هفته بهم مهلت بده اما راضی نشد اون پول لعنتی رو بده میگفت آخه بدون پول چطوری میتونه بره این ور اون ور و جون مردم بیچاره دیگرو بگیره، پسر این عزراییل عجب معرکه بود قرار شد فردا شب هم بازم بیاد تا سر شام فردا شب با هم بازی کنیم...